یازده ماهگی پسرم

درود.... روزها پشت سر هم میگذرن و اصلا باور کردنی نیست که این قدر زود فرداها می آیند و می روند... و اما 20 اردیبهشت هم گذشت و پسرم وارد یازده ماهگی شد... رایان خوشکلم یازده ماهگیت مبارک.... تو یازده ماهگی پیشرفت هایی که داشتی کاملا مشهودن الان دیگه وقتی دستتو به مبل یا دیوار میگیری میتونی چند قدم راه بری وقتی روی مبلی میفهمی که ارتفاع داره و خودتو پایین نمیندازی بلکه محکم خودتو میگیری که یه وقت نیافتی... کشوی میز رو باز میکنی و هر چی توشه خالی میکنی وقتی با یه وسیله خاصی بازی میکنی و ازت میگیریمش ناراحت میشی و گریه می کنی این قد بامزه که نگو... نفهمیدم کی یاد گرفتی که ماما بگی الان وقتی کارم داری میگی ماما ماما... شبا هم دیگه میخوابی و کمتر از قبل شیر میخوای دو سه شب پیش یه هو از خواب بیدار شدم و دیدم کنارم وایسادی آخه شبا رختخوابتو کنار تخت خودمون میندازم و از خواب که بیدار شده بودی تو تاریکی بلند شده بودی کنار تخت از پشت میزدی به من وقتی بیدار شدم تو تاریکی فقط صدای خنده ات بود که میومد قربون پسر گلم بشم که بیخودی گریه نمیکنه... پریروز هم برای چکاب بردیمت کتر که خدا رو شکر این ماه خیلی خیلی خوب وزن اضافه کرده بودی .... دیروز هم با خودم بردمت باشگاه ورزش کمی تو کالسکه نگاهم کردی و بعد هم که مربی بغلت کرد و بچه به بغل بهمون تمرین داد... قربونت بشم الهی که این قدر پسر آقا و مهربونی هستی...الان بغلم نشستی و با هزار بدبختی دارم تایپ میکنم .... باز هم یازده ماهگیت مبارک گلم... مرسی که هستی... خداجونم شکرت...